Half januari namen we afscheid van het zonnige Spanje, met een heerlijk vegetarisch etentje bij de Marokkaan in Orgiva. Prettige sfeer! Met de avondwandeling naar de camper zagen we boven in de lucht de lichtjes van een hoog bergdorpje. Dat is toch wel apart voor ons ‘plattelanders’.
In een regenachtig weekeind reden we 500 kilometer naar de Portugese Algarve.
De typische Spaanse grijsgroene flora van de Alpujarras verruilden we voor de frisgroene heuvels aan de Rio Guadiana.
Onderweg de vaste onderbrekingen: gas tanken, voor 2 weken boodschappen doen en drinkwater inslaan. Opluchting toen het weer klaar was.
Oh, en wat vinden we het dan weer héérlijk om thuis te komen in de stilte, bij het afgelegen dorpje Foz de Odeleite. Eerst wel een uurtje geploeterd toen we bij aankomst vastliepen, op een tè mooi plekje. Veiligheidshalve een iets minder idyllisch plekje ingenomen, dichter bij de weg.
Door onze manier van leven raken we ons ‘schild’ kwijt, waardoor we minder afgesloten zijn voor wat er gebeurd. Bij dit ont-luiken komen prikkels meer binnen, dus het genieten ook! De lente, mekkerende schapen met hun klingelende bellen, spelende lammetjes, vriendelijke schapen-/ geitenhoeders, wandelen met blije Pinke, uitzicht op de rivier en zijn groene omgeving, heldere inzichten en ontdekkingen, lachende groene spechten, bloeiende krokusjes, zelf gebakken haver-notenkoek met koffie en… onze liefde die stroomt. De dagen zijn er rijk aan!
Het is wonderlijk hoe goed we het samen hebben op die 10m2, met 2x per dag een uurtje ‘luchten’. Het voelt zo natuurlijk, de ruimte die we erin beleven.
Bijzonder dat Klaas deze manier van leven snel aangenaam is gaan vinden. Hij stond toch midden in de maatschappij, zowel in zijn werk als daarna in de dorpsgemeenschap.
Voor mij is het uniek om me zó tevreden te voelen met het intensief samen zijn, na een leven lang op mezelf te zijn geweest. Hoe fijner ik het met mijzelf heb, hoe fijner ik het met de ander heb!
We doken weer in onze schrijfprojecten:
* Klaas schrijft over ‘de gedachte werkelijkheid’: hoe is er in de geschiedenis gedacht over wat werkelijkheid was, wat is de huidige opvatting en welk beeld zal mogelijk de toekomst bepalen.
En wat is ‘dè werkelijkheid’?, ervan uit gaande dat het absoluut en eeuwig moet zijn. Iets dat veranderlijk is kan wel ‘realiteit’ zijn, maar niet de echte werkelijkheid.
* Mijn huidige schrijfproject heeft de (werk)titel: ‘Geen idee waar ik aan begin…’
Toen ik deze zin durfde uit te spreken begon de overgave aan mijn hart… en daarmee mijn relatie met Klaas.
Het boek bevat een selectie uit het bijzondere, persoonlijke e-mailcontact tussen Klaas en mij uit onze begintijd, toen ik nog veel werkte. Aangevuld met dagboekfragmenten ontstaat het beeld over het groeien van onze relatie en hoe wij erin ontwikkelden. De tekst is dus allemaal al geschreven. Momenteel plaats ik het in één bestand en daarna moet er vooral geschrapt worden om tot een boeiend geheel te komen.
Bij ons beiden is er een intentie om tot een boek te komen. Alleen leven we niet zo doelgericht en zien we waar het toe leidt.
Ondertussen ervaren we plezier in het proces. En daar gaat het om!