De laatste 10 dagen Spanje, in het bos bij Errenteria (Baskenland), zijn we nog verrast op zacht voorjaarsweer. Bomen elke dag wat groener, fluitende vogeltjes, eekhoorntjes, pinksterbloemen, een favoriete wandeling langs het vallende bergstroompje, naar de prachtige grotten van Aizpitarte. Wij gaan er elk jaar graag even heen om de sfeer op te nemen, hoe mensen in de oertijd hier geleefd hebben. Maar er was een robuust ijzeren hek voor geplaatst! Bah!
Na wat (online) speurwerk bleek dat er in 2017 een uitzonderlijke kunstontdekking is gedaan van 14.000 jaar geleden, uit het laat-paleolithische tijdperk. Wauw! 15 Afbeeldingen van bizons en paarden (en 2 vulva’s), deels met klei op de muren geboetseerd, zijn gevonden in ruimten waar je nauwelijks kunt komen. Het leert over de oorsprong van symboliek en artistieke creativiteit. En dat in ‘onze grot’, wat leuk!
Onze winterreis is nagenoeg ten einde.
Terugkeren naar ons bosperceel is een stuk aantrekkelijker dan terugkeren naar een huis. Wat hebben we een goeie keuze gemaakt met mobiel wonen!
Het was weer een goeie reis met bijzondere innerlijke ontwikkelingen. Deze omstandigheden zijn perfect voor verdieping. Boeiend, inspirerend en soms ook moeilijk, om in alle eerlijkheid naar onszelf te kijken. Bij mij leven geregeld diepe emoties die om verwerking vragen en die ruimte is er dan.
We groeien er beiden door; weer een stukje verder naar ‘Zijn wie je bent’, of misschien is het meer een terugkeren.
Half maart kwam de omslag naar regen, hagel, onweer en wind. Het bergstroompje werd woest en luidruchtig, maar nat worden en glibberen op de drassige wandelpaden trok ons niet. DUS: op naar het koude, maar zonnige Frankrijk.
Na 2 volle dagen rijden, waren we blij dat we in keramiekdorp la Borne aankwamen, midden Frankrijk. Klaas trof het dat ze bij Centre Ceramique de grote keramische houtoven (4m³) aan het opstoken waren.
Met de camper geparkeerd aan de rand van het dorp, ontstond een sympathiek contactmoment met ‘de buurman’. Zonder dat we elkaars taal spraken toonde hij zijn sympathie voor ons en ik kon warmte voor zijn gebaar overbrengen. De afgelopen tijd gebeurt me dat vaker dat juíst door het ontbreken van de spreektaal, een bijzonder, persoonlijk contactmoment ontstaat. Alsof het hoofd te weinig handvaten heeft, waardoor een sympathiek gevoel op deze zelfde golflengte wordt overgebracht en het meer binnenkomt.
Na 1 dag liet de Franse zon het al afweten en bleef de kou over. Ondanks het houtkacheltje was het in de tochtige camper niet comfortabel. Het is echt een stuk kouder dan vorig jaar. Besloten om elke dag een stukje verder te rijden en waar het prettig is om te verblijven. Na het weekeind bezoeken we Gent waar kan Klaas zijn hart kan ophalen in het museum voor moderne kunst. Met bezoeken aan Klaas’ (klein-)kinderen eindigt in het paasweekeind deze winterreis.
Het creëren met woorden laten we de komende tijd rusten. We hebben, na 5 maanden, weer zin om met de handen te gaan vormgeven. Klaas pakt zijn kleien op en daarnaast staat er een ander creatief klusproject centraal. Daarover volgende keer meer…