In stilte namen we bij aankomst in Norg ‘ons stukje’ natuur in ons op. ‘Goh, thuis!’ De camper is ons huis en met de camper op dit mooie bosperceeltje zijn we thuis. Fijn én ook weer wennen. Met de mogelijkheden van thuis trekt ‘de buitenwereld’ harder, zodat ik de stilte en het contact met 'mijn binnenwereld’ mis. Hier ligt de (blijvende) uitnodiging om dagelijks beide werelden aandacht te geven.
Afgelopen reis was zo relaxed dat we beiden een paar kilootjes zijn aangekomen. ‘Innerlijke groei’, zei Klaas droogjes. Maar… de komende maanden hebben we een creatief klusproject waarbij we onze spieren weer kunnen trainen.
Vorig jaar oktober hebben we namelijk een andere camper/ bus gekocht! Nu we er permanent in wonen is het fijn dat deze bus een vast bed heeft en beter geïsoleerd is. Hij is een halve meter langer (6 meter) en de voorstoelen kunnen draaien. Het is een jonger exemplaar (uit 2000), zodat deze weer 15 jaar mee kan.
Afgelopen winter stond hij in de stalling en onderweg fantaseerden we hoe we deze schreeuwend witte camper kunnen downpimpen naar een hippiebus. Ook een plan gemaakt voor een andere indeling en ideeën opgedaan voor een sfeervolle aankleding; met verf, stoffen en hout. Leuk, leuk, leuk!
Met het heerlijke lenteweer ben ik de buitenkant gaan strippen: stickers verwijderen, kit vernieuwen en schuren. Dan kan hij helemaal groen geverfd worden en om het een creatieve uitstraling te geven komen er bloemen op. We vinden het fijn dat hij met een groene kleur meer opgenomen wordt in het bos.
Naast kleien in de ochtenden, begon Klaas als een (te) jonge hond met slopen. Het ‘treinzitje’ en diverse kasten eruit, om een zithoek met ons houtkacheltje weer in te bouwen. Ook heeft hij de zaag in de wanden gezet voor 2 nieuwe, grotere ramen. Het wordt echt ruimtelijk. Ik heb zoiets nooit eerder gedurfd: om in zo’n goeie camper zo rigoureus in te grijpen. Opwindend!
Foto’s van de metamorfose komen over 3 maanden op dit blog.
Om het gewicht van de camper binnen de verplichte 3500 kg te houden, verwijderden we naast die loodzware bank ook zonnescherm, reserveband, fietsendrager en het overbodige hout. Gezien de flinke spierpijn concluderen wij dat onze kilo’s ook verminderen, zodat we onder die 3500 kg kunnen blijven. 😉
Het betekent dat we komende zomer vaarwel gaan zeggen tegen onze ouwe, trouwe, fijne camper waar ik al 9 jaar in rijd/ woon. Dat doet me wel wat! Maar onze nieuwe bus gaat ook weer een ‘smûk húske’ worden.
