‘Kom op, je niet steeds verschuilen achter een zwakke rug, Anneleen!’, sprak ik mezelf streng toe. En… helaas, bij het optillen van een boomstammetje heb ik mij een hernia bezorgd. Niet zo mooi. Ik ben nu genoodzaakt om lichte (klus)werkzaamheden af te wisselen met wandelen en rust. De ene dag gaat het beter dan de andere.
Naast het ongemak levert de hernia me ook iets op: ik neem meer stiltemomenten en leef daarmee meer in mijn eigen dagritme. Ziektewinst, noemen ze dat. Klaas heeft een hoger werktempo en ik ben geneigd daarin mee te gaan, ook als het me teveel is. Nu is de clou om mijn eigen tempo te volgen, zónder daar een aandoening (hernia of fibromyalgie) voor nodig te hebben. In plaats van altijd bezig zijn, het werken afwisselen met rust en aandacht voor mijzelf. In dat patroon doorbreken ligt werkelijke winst. Een proces van ont-dekking. Onderzoeken welke (onbewuste) overtuigingen ten grondslag liggen aan ‘altijd bezig zijn’… Als eerste merkte ik een noodzakelijke waardeverschuiving op: mijn tevredenheid over de dag niet (alleen) afmeten aan prestatie, maar ook voldoening ervaren in zorgen voor dieperliggende behoeften.
Een mooie, rustige klus gedaan: De groene hippiebus bestickerd met 150 bloemen. Super vrolijk! (Zie de foto’s!) We zijn erg tevreden met de uitstraling die we gecreëerd hebben en krijgen veel enthousiaste reacties, ook van aanvankelijke sceptici. Erg leuk.
De fotostickers van zonnebloemen en madeliefjes zien er zo echt uit dat er geregeld insecten op afkomen om te kijken of ze er nectar uit kunnen halen. Ha, ha, wat een compliment!
Eind mei zijn we verhuisd uit de oude camper naar de bus, alhoewel die nog niet af was/ is. Klaas was meteen een weekeind ziek, omdat hij te hard gewerkt had. (Hij struggelt ook met werkbalans). We hadden meteen profijt met het toegenomen comfort van een vast bed, omdat Klaas het weekeind op bed kon blijven liggen en ik de hele leefruimte behield.
In de nieuwe bus moeten we wel wennen aan alles: andere plekken waar het krap passeren is, een nieuw bed en nog niet alle spullen ingeruimd. Verhuizen is bij uitstek ook het doorbreken van oude patronen.
Klaas voelde zich er meteen thuis. Binnen zijn de basiskleuren rustig en dat past hem. Ik mis nog de aanvulling van sprekende kleuren die in de details komen als kussens, gordijnen en aankleding. Het zal nog even duren voor ik me hier thuis voel, maar het wordt/ is een prachtig en comfortabel huisje.
Op de weegbrug bleek dat we de bus netto 200 kilo lichter hebben kunnen strippen. Dat is winst.
De oude camper hebben we ontmanteld naar verkoopstaat. Het los laten van dit o zo vertrouwde huisje riep bij mij wel tranen op. En dat mag.
De verkoopjungle van marktplaats doorstaan: veel reacties, enthousiasme, manipulatie, beloften en verbroken beloften, afdingen, weer nieuwe kijkafspraken etc... Wat een uitersten aan mensen kom je zo tegen! Toch lukte het me goed om vanuit mijn milde, geduldige kant hiermee om te gaan.
In 3 dagen de oude camper voor de vraagprijs verkocht.
Het einde van een tijdperk… en het begin van een nieuwe episode.
