Al reden we van bos naar bos in oostelijk Noorwegen, tóch was het afwisselend. Soms stonden we aan een meertje, soms in een serene stilte van bomen. Steeds een nieuw wandelgebiedje en nieuwe geurtjes voor Pinke.
Elke dag samen zijn en genieten van de gewone dagelijkse geneugten. Daarnaast kunnen wij beiden onszelf goed terugtrekken, binnen onze 12 m² woonoppervlak, om te lezen en te schrijven over wat ons bezig houdt en dit daarna samen uit te wisselen en verbanden te leggen.
Mooie mailcontacten zijn voor mij erg fijn en geven hierop ook aanvullende ervaringen.
18 Augustus reden we de grens naar Zweden over waar we op dezelfde voet doorgingen.
We hebben een avond aan een stil meertje op een bankje gewacht, met thee en een dekentje, of een eland water kwam drinken. Helaas. Wél een ree en later nog een slang gezien. Omdat de bossen zó stil zijn, waren we verheugd te ontdekken dat er, naast muisjes en vogels, wel wildleven is in deze gebieden.
Mijzelf ontwikkelen is een drijfveer die altijd trekt. Met deze vorm van leven ervaar ik veel tevredenheid, en tóch zijn er in mijn leven nog hobbeltjes te nemen. Bijvoorbeeld als er frustraties voelbaar zijn wanneer iets ‘verkeerd’ gaat, of ik negatieve gedachten en gevoelens over mijzelf heb.
Tja, een mens schijnt gemiddeld zo’n 60.000 gedachten per dag te hebben, waarvan 75% negatief. Dus het is niet gek dat dit plots kan opkomen.
Gedachten die we geloven worden overtuigingen en waar we overtuigd van zijn zien we bevestigd in de buitenwereld, zo werkt het brein. Overtuigingen die we vaak (onbewust) herhalen worden patronen en komen vaak voort uit conclusies die we getrokken hebben in eerdere ervaringen.
Maar er is een opening, een weg eruit. Ik hoef gedachten niet meteen te geloven. Ik kan overtuigingen op waarheid onderzoeken en kijken of deze overtuigingen nog wel werken voor mij. Zulke momenten van frustratie, afwijzing of andere pijnlijke emoties zijn signalen dat ik een gedachte ben gaan geloven die niet overeenkomt met wie ik werkelijk ben. Wanneer ik me dat bewust ben kan ik een keuze maken. Dan kan ik het brein instrueren te stoppen met het negatieve en een passender, vriendelijker denkbeeld toe laten. En het werkt. Opvallend is dat de verandering fysiek voelbaar is.
Mijn leven is in kwaliteit flink verbeterd, op deze manier pak ik de chronische pijn met succes aan, maar het maakt me ook zachter, het opent me om groots te genieten van het kleine.
Op de route naar Ekshäred werden we plots getrakteerd op een geweldig zwemstrandje, aan zo’n stil, glad Zweeds meer. Wat een verrassing! Ondanks dat het héérlijk weer was geworden was er níemand. Klaas ging even zwemmen in adamskostuum. Weldadig, verfrissend!
Bij zonsondergang een BBQ: Portugese vegaworsten uit pot, oude aardappels en uien poffen en wortel met dipsausje… Eenvoudig en zó smullen. Wat een zomers gevoel!!! Kadootje! (Dat zie je wel aan de vele uitroeptekens.)
Alweer wat zuidelijker, vonden we weer een zwemstrandje in een bos. Klaas had de smaak te pakken. Erg leuk om hem zo te zien genieten.
Wandelend over speelse bospaadjes fluoriseerde een groot oppervlak lichtgroen rendiermos tussen de kaarsrechte bomen, als sneeuw. Verwonderd keken we rond en zagen steeds meer soorten mossen. Als kinderen gingen we er in op. Omdat alles ‘mos’ heet gingen we geheel automatisch, nauwkeurig kijken en voelen waar precies de verschillen zaten. Wat je noemt in het moment leven. Uiteindelijk telden we 10 verschillende mossoorten. Ongelooflijk.
We vonden ook nog elandenpoep. De grote keutels waren koud, maar niet oud. Al hebben wij hem niet gezien, hij was hier dus wel geweest!
Wat een topwandeling!!
Met als kers op de taart bij terugkomst samen alwéér een aangenaam koffieontbijtje in ons heerlijke huisje. Zo’n enorm fijne manier van leven!
Een weekeind in Håverud gestaan, bekend van (als enige in Europa) de combi van brug, spoorbrug én aquaduct en dat over een waterval van 9 meter hoog (die nu droog stond). 150 Jaar oud, dus met de nodige historie en sfeer. Fijn om er een paar keer te kijken en echt op te nemen wat daar te zien is.
Tijdens deze reis zoveel moois gezien, dat ik ondertussen (online) ben begonnen aan het maken van een fotoboek van deze natuurreis. Leuk om te doen.
Vanaf eind augustus 1,5 week doorgebracht in Bohuslän. Een schitterend fjordengebiedje aan de Zweedse westkust, waar Klaas vroeger veel vertoefd heeft.
Prachtige rotspartijen aan het water, sfeervolle havendorpjes, mooie wandelingen en dan nog de kleine verrassinkjes zoals een in de berm verholen ‘kabouterdorpje’ van rood- witte paddenstoelen, leuke koffie-plekjes aan het fjord, een struik vol rijpe vlierbessen en een uurtje later wat potjes heerlijke vlierbessenjam en een mooie zonsondergang aan het water.
Bij een kerkje voor de laatste keer onderweg water kunnen tanken. Drinkwater tappen is niet zo makkelijk in Noorwegen en Zweden. Maar we hebben ons ook een weekeind prima met regenwater gered. De eenvoud en de vrijheid doet ons zó goed, zelfs als het ietsje meer werk is, dan nóg geeft het ons voldoening.
Terwijl we op ons gemak weer naar Nederland rijden, kijken we tevreden terug op de afgelopen maanden. Over een paar dagen zijn we weer op ons bosperceeltje. Een aantal weken lekker weer de handen uit de mouwen, maar geen grote klussen en geen tijdsdruk. Wat fijn om naar een plek terug te keren die zo in balans voelt.
