Zaterdag 11 mei kwamen we, na ruim 4 maanden lente in Zuid Europa, terug in Norg… met nóg meer lente! Beetje frisjes, maar prachtig groen! Stil keken we rond en verwonderden we ons dat dit toch zomaar voor ons klaar lag. Wauw!
Met bundels zonnestralen door de takken en een megaconcert van vogels die het voorjaar vierden, werden we verwelkomd.
Na een dagje aarden begon Klaas weer heerlijk te kleien met zijn meditatieve muziek op de achtergrond. De dag dáárna begon hij ook alweer met klussen. Hij had er zin in. Gedreven door adrenaline sloopte Klaas de voorgevel, om de schuifpui te vervangen voor oude openslaande tuindeuren die we gekregen hadden.
Na een paar dagen kwam de dip: Klaas was moe en tegelijk ook verbaasd hoe dat toch kon. Na elke reis komt ditzelfde tafereel. Hij begint enthousiast en is vergeten dat zijn lijf na een half jaar rust, weer kracht moet opbouwen. Hij overwon enige weerstand en gaf zijn pijnlijke lichaam een paar dagen rust.
Na de 2 reisweken had ik eerst behoefte aan rust. Ik accepteerde mijn passiviteit en volgde mijn hartsverlangen: me verdiepen in nieuwe filmpjes en een boek over zelfrealisatie.
Daarnaast ging ik op mijn gemakje met de bloemzaadjes aan de gang, sommigen hadden zoete namen als bosliefje en slaapmutsje. Deze mooie vorm van leven creëren confronteerde mij met de tegenstrijdige, oude overtuiging: ‘het leven is pijnlijk’. Daar ben ik mee aan de gang.
Er zaten meer weerstanden in mijn koppie en dat had invloed mijn lijf, wat weer pijn begon te doen en de nachtrust verstoorde. Ik kon de oefeningen uit de Ander Leventraining oppakken en daarmee snel weer de opwaartse lijn inzetten.
Mijn verzet tegen sommige mensen en ervaringen in het leven veroorzaakt pijn, letterlijk en figuurlijk. Stoppen met die weerstand, dat is het ontwikkelingsproces… Laat dit nou precies zijn waar zelfrealisatie om draait!
Na een week hadden we weer balans gevonden in onze dagen. ’s Ochtends doen we beiden iets rustigs, ’s middags klussen. Pinke ligt weer heerlijk vertrouwd op de bank in de veranda.
De komst van zomers weer prikkelde ons om sàmen in actie te komen. Klaas haalde de houten planken van de voorgevel en ik beitste de achterkanten, die nog perfect waren voor hergebruik. Klaas bouwde van sloophout een nieuw deurkozijn en maakte de wand wind-, water- én nu ook muizendicht. We bevestigden de groene planken weer op de gevel. Als een geoliede machine werkten we in harmonie samen. De komende tijd gaan we verder met de andere gevels.
Een andere activiteit die op ons pad is gekomen is het pilot-project voor permanent wonen in dit recreatiebos. De eigenarenvereniging is, samen met de gemeente deze mogelijkheid aan het uitdenken en opzetten. Voor de uitvoering komt het aan op de huiseigenaren. Het belangrijkste speerpunt is: ‘Het bos en de dieren staan nummer één, wij zijn te gast. Als dit de basis is, dan maakt het eigenlijk niet uit of we hier tijdelijk of permanent verblijven.’
Enthousiast gemaakt door de prachtige toekomstvisie van deze vereniging, willen wij graag hieraan bijdragen. Dat is iets waar we ons de komende tijd ook mee zullen bezighouden.
Met Klaas zijn 72ste verjaardag zijn we een lang weekeind eruit geweest. Klaas vierde deze dag door bij zijn dochter pizza’s te bakken met alle kinderen en kleinkinderen. Wij verzorgden alle ingrediënten en iedereen kon zijn eigen versie maken. Een leuke, nostalgische activiteit, omdat Klaas dit vroeger ook met zijn eigen kinderen deed.
De dag erna trakteerde hij zichzelf op een interessante voordracht van Maarten Zweers: ‘De mythe der Mensheid- in samenhang met die van Moeder Aarde’. Aan de hand van muzikale fragmenten vertelde de gepassioneerde spreker over een alles integrerende, nieuwe levensbeschouwing en moraal. De hoge mate van logica en abstract denken maken het voor Klaas elk jaar tot een zeer boeiende ervaring.
Het is bijzonder dat de inhoud van deze voordracht over hetzelfde gaat als mijn proces, maar met héle andere woorden en ingangen.