We zijn weer reizende in Spanje! Héérlijk!
Dat we in de zomer hier zijn (en niet in Lapland) is ingegeven door corona. Tegelijk is het een onverwachte toevoeging aan alweer onze 8ste reis over het Iberische schiereiland. We nemen de omstandigheden aan als een uitnodiging om ‘España Verde’, het noordwestelijke ‘groene Spanje’ te ervaren. Met name het Spaanse natuurgebied Picos de Europa en het binnenland van noord Portugal willen we graag verkennen, want daar is het in het na- en voorjaar te koud.
De afgelopen 4 maanden in NL hebben de invloed van deze pandemie op Europa (en de rest van de wereld) kunnen observeren. Ondertussen hebben we ons gericht op acties op het praktische vlak. Ons bosatelier hebben we vorstbestendig achtergelaten, zodat we vrij zijn om tot ergens in 2021 rond te trekken in het zuiden van Europa. Mocht het nodig zijn, dan is het atelier nu ook qua isolatie en houtkachel een goeie basis, om indien nodig op terug te vallen in de winter. Medisch zijn we beiden weer op allerlei vlakken gecontroleerd en nader onderzocht, en alles is goed/ stabiel gebleken. We zijn ons bewust dat het ook zomaar anders kan lopen en zijn dankbaar dat het nu goed is. Dus konden we vertrekken!
Ons mobiele huisje brengen we tot stilstand in Baskenland. De geruchten dat Frankrijk de grenzen binnenkort kan sluiten, heeft ons geholpen om in 3,5 dag over 1400 km (tol)wegen te karren. Na deze voortvarendheid ontspannen we bij een sober kapelletje aan een beekje, waar we koffie drinken met eigen gebakken vruchtenkoek en onze voetjes in het stromende water. Meerdere zwarte libellen met een blauw, groene gloed cirkelen vol belangstelling om ons heen. Stil zijn en de natuur observeren maakt ‘het leven voelbaar’, wat niet zo lukt wanneer we zelf middelpunt zijn in de dynamiek en te weinig aandacht hebben om het leven bewust te ervaren.
We zitten in een overgang naar een andere modus: de geest is nog onrustig, in de doe-stand geprogrammeerd, terwijl we fysiek aan het vertragen zijn. Het besef van diversiteit in levenstempo wordt zo helder. Dat is de eerste week altijd wat ongemakkelijk (afkicken), maar ook bijzonder om zo intens bewust te zijn van de keuze die er is het leven. Het opgeven van een aantal zekerheden brengt een groot gevoel van vrijheid, wat een tintelende energie geeft.
Dit ervaar ik bij de uitspraak: ‘Leven toevoegen aan de dagen, niet dagen aan het leven.’
Terug in onze stilte en in de natuur is het heerlijk om openhartige e-mails te schrijven naar dierbaren die we vanwege corona niet ontmoet hebben dit jaar. Schrijven in mijn eigen tempo en energie geeft me een groot gevoel van verbinding, met de ander én mezelf. Wat een vreugde! Dit gevoel blijft ook hangen gedurende de dagen. Fijn, hoor!
Internet is een grote aanwinst in de wereld, zeker voor nomaden! Het maakt het tevens zoveel makkelijker om de ontwikkelingen in de wereld te volgen: nieuws, coronamaatregelen in diverse landen, maar ook het weer. We zien dat de hitte vanuit het binnenland op zal trekken naar de Pyreneeën en in Baskenland wordt het tegen de 40 graden. Daarom rijden we 2 uur westelijk en strijken we neer in Cantabrië aan de noordwestkust, waar het kwik blijft hangen op 28 graden. ‘Extreem warm’, volgens een voorbijganger. Aan de rand van het dorpje Comillas, in de halfschaduw van enkelen dennenbomen, hebben we vrij uitzicht op het heuvelachtige landschap en de golf van Biskaje. Dat is een leuke afwisseling na bos en bergen. We ontdekken spontaan dat we vlakbij El Capricho staan, een herenhuis dat door Gaudi is ontworpen. Ha, ha, leuk toeval!
Met de verplichte mondkapjes op gaan we het van buiten bekijken. We hebben luchtige, in elkaar geflanste nep-lapjes, voor tijdens wandelingen in het buitengebied, die ons alleen beschermen tegen een boete. Degelijk beschermende kapjes hebben we standaard bij ons voor wanneer we onder de mensen komen, al minimaliseren we dat: geen musea en eens in de 3 weken een supermarkt.
Corona speelt in heel Europa eigenlijk op dezelfde manier weer op, met dezelfde onderliggende reden: een grote groep mensen is klaar met de beperkingen die corona brengt. In Spanje is dat niet anders dan in Nederland. De hoeveelheid mensen bij elkaar maakt het al dan niet veilig voor besmetting. De welbekende regels zijn hier aangevuld met 2 meter afstand houden en mondkapjes binnen én buiten. Spanjaarden leven veel buiten en hebben een sterke cultuur van ‘dichtbij elkaar kruipen’ en dat is niet zomaar weg.
Hier is overdag bijna iedereen voorzichtig: proberen afstand te houden en trouw een mondkapje op, maar ‘s avonds willen mensen ontspannen: komen samen om te drinken, praten, elkaar juist op te zoeken… en alle regels te vergeten. Met name jongeren, want zij ervaren meer last van de (langdurige) maatregelen, dan van de ziekte zelf en wat is er op die leeftijd nou leuker om iets te doen wat niet mag? In nog geen week hebben we al 3 avonden in de muziek gezeten van groepen jongeren die een corona-party hielden.
Gelukkig zijn we in de omstandigheid dat het lang licht is, we in 5 minuten rijklaar zijn en op elke nieuwe plek ook weer thuis zijn.
